به گزارش تی رایس، تهران، پایتخت ایران، که سابقه هشت سال جنگ تحمیلی و دفاع مقدس را در کارنامه خود دارد، این روزها بار دیگر با تهدید موشکی مواجه شده است. اما برخلاف دوران جنگ ایران و عراق، دیگر خبری از سنگرهای بتنی و پناهگاه های سازمان یافته نیست. در این گزارش به بررسی این پرسش کلیدی می پردازیم که چرا تهران پناهگاه ندارد و در شرایط موشکی کدام مکان امن تلقی می شود؟
وضعیت پناهگاه ها پس از جنگ و مقایسه با کشورهای دیگر
سه دهه پس از پایان جنگ ایران و عراق، پناهگاه های آن زمان یا به فراموشی سپرده شده اند یا تغییر کاربری یافته اند. ساخت و سازهای بی رویه، تهران را از هرگونه پناهگاه رسمی و ایمن تهی کرده است. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله سوئیس و حتی اسرائیل، احداث پناهگاه بخشی از الزامات ساخت و ساز شهری به شمار می رود و این کشورها دارای زیرساخت های پناهگاهی گسترده و مهندسی شده هستند.
ایستگاه های متروی تهران از معدود نقاط زیرزمینی هستند که در صورت حمله می توان به آنها پناه برد. با این حال، استفاده از مترو به عنوان پناهگاه، تنها در شرایط بسیار حاد و با قطع سرویس دهی امکان پذیر است. در کنار مترو، برخی پارکینگ های طبقاتی نیز می توانند نقش پناهگاه موقت را ایفا کنند، اما این اماکن به طور کامل برای این منظور طراحی نشده اند.
بسیاری از پناهگاه های دوره جنگ، مانند آنچه در بازار تهران یا منطقه نارمک ساخته شده بود، به حال خود رها شده اند یا به فضاهای بی کاربری تبدیل شده اند. حالا این پناهگاه ها یا فراموش شده اند یا دسترسی به آنها به سختی امکان پذیر است. در زمان حملات اخیر، مدارس، مساجد و ایستگاه های مترو به صورت موقت در اختیار شهروندان قرار گرفت، اما نبود امکانات اولیه مانند آب، سرویس بهداشتی و تجهیزات اضطراری، نشان داد که این اقدام ها تنها مسکن هایی موقتی هستند. تجربه کشورهایی مانند اوکراین نشان داده که طراحی مهندسی شده زیرساخت ها چقدر می تواند در کاهش تلفات موثر باشد.
فقدان نظام جامع پدافند غیر عامل و راهکارهای ایمنی فردی
یکی از مهمترین دلایل عدم وجود پناهگاه های کافی در تهران، فقدان نظام جامع پدافند غیر عامل است. ستادهایی که در زمان جنگ برای ساخت پناهگاه فعال بودند، پس از پایان جنگ منحل شدند و دیگر بازتعریفی برای مقابله با شرایط بحرانی مشابه نداشتند. این موضوع باعث شده که مدیریت شهری در سال های اخیر، حتی در مواجهه با بحران هایی ساده مانند بارندگی و خاموشی ها هم دچار چالش مدیریت بحران شود.
با توجه به نبود پناهگاه های ایمن و سازمان یافته، توصیه می شود شهروندان در شرایط موشکی به زیرزمین ها، راه پله ها، اتاق های بدون پنجره یا فضاهای بسته پناه ببرند و از پنجره ها و درها فاصله بگیرند. همچنین، داشتن بسته اضطراری شامل آب، غذا، دارو و چراغ قوه نیز ضروری است. در این شرایط، آماده بودن برای وضعیت بحران، تنها راه نجات است و هر فرد باید مسئولیت ایمنی خود و خانواده اش را بر عهده بگیرد.
/انتهای خبر/
منبع: اقتصاد آنلاین