حجت الاسلام دکتر سید محمدباقر حجتی، قرآن پژوه برجسته و استاد فقید دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران، روز پنج شنبه 3 جولای 2025 (12 تیر) در سن 92 سالگی دار فانی را وداع گفت. این استاد عالیقدر که به عنوان چهره ماندگار در عرصه علوم قرآن و حدیث شناخته می شد، سهم بسزایی در گسترش و تعمیق مطالعات قرآنی و حدیثی در ایران داشت و آثار ارزشمند فراوانی را به یادگار گذاشت.
به گزارش تی رایس، مراسم تشییع پیکر این استاد گرانقدر، روز شنبه 5 جولای 2025 (14 تیر)، مصادف با تاسوعای حسینی، در تهران برگزار خواهد شد. دکتر حجتی، فرزند مرحوم حجت الاسلام سید محمد حجتی و نوه آیت الله سید محمدباقر حجتی، از مراجع تقلید مازندران و شاگرد آیات عظام نجف بود. وی در 16 مارس 1933 (25 اسفند 1311 شمسی) در شهر بابل متولد شد و در دامان خانواده ای اهل علم و فضیلت رشد یافت و از همان کودکی عشق به قرآن در وجودش ریشه دواند.
استاد حجتی تحصیلات حوزوی خود را در بابل و سپس در مدرسه مروی تهران پی گرفت. او به موازات تحصیل در حوزه، وارد دانشگاه تهران شد و پس از دریافت مدرک لیسانس، مستقیماً به دوره دکترا راه یافت (در آن زمان دوره فوق لیسانس وجود نداشت). وی در سال 1967 (1346 شمسی) با ارائه پایان نامه ای موفق، موفق به اخذ درجه دکترا در رشته فلسفه از دانشگاه تهران شد. او در طول دوران تحصیل، از محضر اساتید برجسته ای چون علامه شعرانی، محمدتقی جعفری، و مرتضی مطهری بهره برد و در رشته حکمت و فلسفه اسلامی با احراز مقام اول فارغ التحصیل شد.
دکتر سید محمدباقر حجتی پس از اخذ دکترا در سال 1967 (1346 شمسی) به عنوان استادیار به استخدام دانشگاه تهران درآمد. با وجود تحصیل در رشته فلسفه، علاقه وافرش به علوم قرآنی او را به سمت تدریس زبان و ادبیات عرب، ترجمه و تفسیر قرآن سوق داد. وی به تدریج پس از انقلاب اسلامی، پایه گذار رشته علوم قرآن و حدیث در دانشگاه تهران شد و از آن زمان تاکنون علاوه بر تدریس، تالیف و ترجمه، مسئولیت های مدیریتی مهمی از جمله ریاست دانشکده الهیات و معارف اسلامی و مدیریت گروه علوم قرآن و حدیث را بر عهده داشت.
این عالم فرزانه، عضو مجامع و انجمن های علمی قرآنی و همچنین عضو فرهنگستان دمشق (مجمع اللغه العربیه) بود. وی در سال 2002 (1381 شمسی) به عنوان چهره ماندگار در عرصه علوم قرآن و حدیث معرفی شد. از استاد حجتی ده ها جلد کتاب ارزشمند در حوزه های علوم قرآن و حدیث، تعلیم و تربیت، تاریخ و همچنین فهرست نسخه های خطی به یادگار مانده است که از جمله مهمترین آنها می توان به ترجمه کتاب “منیة المرید فی آداب المفید و المستفید” از شهید ثانی با عنوان “آداب تعلیم و تعلم در اسلام”، “پژوهشی در تاریخ قرآن کریم”، “ابلیس فی القرآن و الحدیث” و “اسباب النزول” اشاره کرد. فقدان این استاد برجسته، ضایعه ای جبران ناپذیر برای حوزه های علمیه و دانشگاهی کشور محسوب می شود.
/انتهای خبر/